Statyw do aparatu, lunety, lornetki cz. I

Wybór statywu należy rozpocząć od określenia podstawowych oczekiwań jakie wobec niego mamy, do czego najczęściej będziemy go używać i w jakich warunkach. Czego innego potrzeba do fotografii makro czy produktowej, portretów studyjnych, panoram, architektury.
Solidny statyw jest niezbędny posiadaczowi lunety, przyda się także miłośnikowi obserwacji lornetkowych*.
Prawdopodobnie każdy by chciał, aby nowy nabytek był lekki, mały, solidny, funkcjonalny i niedrogi. Można to oczywiście osiągnąć…. kupując 2 modele, o czym za chwilę.

Nogi to podstawa
Większość producentów umożliwia niezależne dobranie nóg i głowicy w zależności od potrzeb. Podstawową zasadą jest wybór odpowiednich nóg do wzrostu użytkownika- to szczególnie istotne jeśli kupujemy statyw do lunety lub lornetkowych obserwacji astronomicznych. Zbyt niskie będą niewygodne przez konieczność pochylania się nad aparatem / lunetą / lornetką, zbyt wysokie niepotrzebnie ciężkie.
Kolejny element to ilość sekcji – 3 zapewniają największą stabilność i szybkość składania / rozkładania, 4 lub 5 umożliwiają złożenie statywu do niewielkich rozmiarów za cenę sztywności konstrukcji.

Materiał = waga
Najczęściej nogi wykonane są z aluminium. Jest to materiał tani, dość ciężki ale solidny – pomijam oczywiście marketowe patyczaki za 80zł. Osoby wymagające lekkiej konstrukcji, mogą wybrać droższe modele z włókien węglowych.

Warto zwrócić uwagę na konstrukcje umożliwiające niezależne rozstawienie nóg pod różnym kątem – przydaje się to w bardzo w terenie i przy fotografowaniu w ciasnych pomieszczeniach, a także mające kolumnę centralną którą można ustawić w poziomie.

Głowica
Wybór głowicy także należy przemyśleć określając zastosowania i preferencje
2D -nazywane też video wygodne do filmowania, zamocowania lunety czy lornetki. Jeśli nie ma opcji odchylenia w bok o 90 stopni nie sprawdzi się z aparatem fotograficznym.
3D -najbardziej popularna i wygodna do fotografii, sprawdzi się także z lornetką, awaryjnie z lunetą.
Kulowa – umożliwia szybkie ruchy we wszystkich kierunkach ale często jest mniej precyzyjna od wyżej wymienionych. W ich wypadku warto wybrać model z możliwością obrotu tylko w osi poziomej – tzw. panoramowania, przy zablokowanym pochyleniu.
Gimbal – duże i ciężkie głowice używane najczęściej z teleobiektywami.

Udźwig statywu / głowicy.
Każdy producent podaje ten podstawowy parametr, jednak w najtańszych modelach trzeba podchodzić do niego z dużą rezerwą. Może okazać się, że deklarowane np. 4 kg statyw faktycznie utrzyma, ale o wygodnej i precyzyjnej pracy głowicy już przy połowie deklarowanej wagi będzie można zapomnieć. W skrajnych przypadkach możemy także stracić nasz cenny sprzęt gdy nagle głowica, czy szybkozłączka „puści”.

Jeśli dużo podróżujemy, lub np. wędrujemy z plecakiem, warto pomyśleć o drugim, mniejszym i lżejszym składanym statywie, lub przynajmniej o dodatkowych nogach i przekładaniu głowicy na czas wyjazdu. Posiadanie dwóch specjalistycznych statywów zazwyczaj lepiej się sprawdza niż jeden kompromisowy, który na wyjazdach będzie zbyt ciężki a w warunkach domowych czy studyjnych za mały.

Dobrze wybrany statyw posłuży wiele lat pomagając w pracy czy hobby, zły będzie przyczyną frustracji i szybko wyląduje na strychu.
Trzeba także pomyśleć ile kosztował sprzęt jaki na nim wieszamy, i zastanowić się, czy aby na pewno warto nim ryzykować kupując cud techniki niewiadomego pochodzenia za 59zł.

W części II – wybrane modele głowic i statywów.

*prawdopodobnie wiele osób nie wie, że większość współcześnie produkowanych lornetek ma z przodu pod okrągłym „kapselkiem” wyjście do standardowego adaptera statywowego (do kupienia za 30zł) umożliwiającego powieszenie lornetki na każdym statywie fotograficznym. Warto to zrobić i przekonać się ile zyskujemy mając stabilny obraz.